Nie wiesz wszystkiego o psach?

że szara rzeczywistość nie wygląda tak sympatycznie, jak mogłoby się nam to wydawać. Przygarnięcie pod swój dach psa powoduje, że musimy przyzwyczaić się do pewnych codziennych obowiązków. Są to między innymi spacery o określonych

Nie wiesz wszystkiego o psach?

Chcesz mieć psa ? przygotuj się na ranne wstawanie!

Niezależnie od tego, w jakim wieku zdecydujemy się zaadoptować psa, może to być dla nas bardzo trudne przeżycie. Okazuje się, że szara rzeczywistość nie wygląda tak sympatycznie, jak mogłoby się nam to wydawać. Przygarnięcie pod swój dach psa powoduje, że musimy przyzwyczaić się do pewnych codziennych obowiązków. Są to między innymi spacery o określonych godzinach. Nie wolno zapominać o tym, że wraz z rozwojem psa musimy zmieniać jego żywienie. Należy pamiętać także o tym, że konieczne będzie zadbanie o wprowadzenie pewnych zasad, które szczególnie dla młodego psiaka mogą okazać się dość trudne do zaakceptowania. Codzienne obowiązki, którym trzeba podołać decydując się na pieska, to naprawdę ważne zagadnienie i warto się zastanowić, czy na pewno jesteśmy gotowi na tyle wyrzeczeń.


Definicja kagańca

Kaganiec ? przedmiot zakładany na pysk zwierzęcia (najczęściej psa) w celu uniemożliwienia mu ugryzienia człowieka lub innych zwierząt oraz połknięcia przez niego niepożądanych substancji (np. odchodów lub odpadków). Najczęściej wykonany w formie siatki z drutu lub skóry z przerwami między prętami lub paskami dla umożliwienia zwierzęciu oddychania. W niektórych typach kagańców otwarcie pyska uniemożliwia pas skóry lub mocnej tkaniny, krępujący pysk w sposób umożliwiający oddychanie.

Zakładanie kagańca może być wymagane prawem, w Polsce np. obowiązuje w środkach komunikacji publicznej.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaganiec


Czy da się wyleczyć wściekliznę?

Do dzisiaj nieznany jest lek przeciwko wściekliźnie. Jeśli nie wystąpiły objawy choroby, podejmuje się próbę zastosowania uodpornienia bierno-czynnego, polegającego na podaniu antytoksyny i serii szczepionek podawanych w mięsień naramienny lub podskórnie (dawniej szczepionkę podawano w mięsień brzucha ze względu na specyficzne ukrwienie ? nie stosuje się już tej metody). Uodpornienie uzyskane na drodze biernej chroni chorego do momentu uzyskania odporności czynnej. Chorym szczepionym wcześniej nie podaje się surowicy. Czynne uodpornienie organizmu możliwe jest dzięki długiemu okresowi wylęgania. Chorego człowieka, u którego wystąpiły objawy, izoluje się głównie w celu zapewnienia mu spokoju; stosuje się leczenie objawowe. Dotychczas (2015) odnotowano zaledwie kilka przypadków wyzdrowienia chorych ludzi, u których pojawiły się symptomy choroby. Pierwsze takie przypadki dotyczyły zachorowań, do których doszło mimo zastosowania szczepionki. W 2004 roku udało się uratować pierwszego pacjenta, który zachorował na wściekliznę i nie był zaszczepiony: była to 15-letnia Jeanna Giese, ugryziona i zakażona przez nietoperza4. Zastosowano wobec niej schemat leczenia (wprowadzenie pacjentki w śpiączkę i podawanie leków przeciwwirusowych), który nazwano protokołem Milwaukee. Próby wyleczenia innych pacjentów tą samą metodą zakończyły się jak dotąd sukcesem jedynie w jednym wypadku. Zwierzęta zwykle się usypia, w Polsce obowiązuje całkowity zakaz leczenia zwierząt podejrzanych o wściekliznę5.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna