Co warto wiedzieć o częściach samochodowych

molot, a także statek, prom, barka, koparka, ładowarka, kombajn albo ciągnik rolniczy), mający za zadanie ścieranie z niej deszczu, mżawki, gradu, śniegu i błota podczas jazdy. Pierwsze projekty pojawiły się na początku XX wiek

Co warto wiedzieć o częściach samochodowych

Encyklopedycznie o wycieraczce

Wycieraczka ? element wyposażenia samochodu albo innego pojazdu wyposażonego w przednią szybę (tramwaj, autobus, trolejbus, lokomotywa, pociąg, samolot, a także statek, prom, barka, koparka, ładowarka, kombajn albo ciągnik rolniczy), mający za zadanie ścieranie z niej deszczu, mżawki, gradu, śniegu i błota podczas jazdy.

Pierwsze projekty pojawiły się na początku XX wieku, w 1903 patent został przyznany Mary Anderson (wynalazczyni) oraz Irlandczykowi Jamesowi Henry'emu Apjohnowi, a także w 1911 kapitanowi Gladstone'owi Adamsowi.

Jedną z osób, którym przypisuje się ten wynalazek, był Polak, Józef Hofmann (1876?1957), którego pomysł wdrożony został do seryjnej produkcji w fabryce Forda.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wycieraczka


Jak działa gaźnik?

Zasada działania gaźnika opiera się na praktycznym zastosowaniu prawa Bernoulliego. Zgodnie z nim w miejscu zwężenia kanału, którym przepływa przez gaźnik powietrze (zwężka Venturiego) powstaje różnica ciśnień (paradoks hydrodynamiczny), która powoduje zasysanie paliwa dostarczanego przez dyszę.

Rysunek przedstawia uproszczony model gaźnika. Powietrze (1) (zasysane przez tłok w czasie suwu ssania) przepływa przez gardziel (zwężkę) gaźnika (2), występujący w przewężeniu gardzieli spadek ciśnienia powietrza powoduje zasysanie paliwa z komory pływakowej (3). Pływak (4) utrzymuje poprzez zawór (5) stały poziom paliwa w komorze pływakowej, zawsze poniżej poziomu wypływu paliwa z dyszy (6) do gardzieli, tak by podczas postoju silnika paliwo nie wypływało z dyszy samoczynnie. Ilość podawanego paliwa zależna jest od prędkości powietrza przepływającego przez gaźnik. Prędkość ta regulowana jest poprzez zmianę otwarcia przepustnicy (7), której wychylenie sterowane jest pedałem przyspieszenia.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ga%C5%BAnik


Konstrukcja i praca świec zapłonowych

Iskra powstaje pomiędzy elektrodą centralną (środkową), zasilaną wysokim napięciem i umieszczoną wewnątrz izolatora ceramicznego, a elektrodą (elektrodami) boczną podłączoną do masy poprzez gwintowany korpus świecy. Korpus służy także do zamontowania świecy w gnieździe w głowicy silnika, zapewniając tym samym dobre odprowadzanie ciepła.

Szczelina pomiędzy elektrodami wymaga okresowej kalibracji zgodnie ze specyfikacją wytwórcy.

Szczelina nie może być zbyt duża, bo wtedy iskra nie przeskoczy pomiędzy elektrodami świecy, ani nie może być zbyt mała ponieważ wtedy świeca zostałaby szybko zarzucona (zespawana), czyli obie elektrody zostałyby połączone np. opiłkiem metalu co uniemożliwia przeskok iskry, a co za tym idzie zapalenie mieszanki paliwo-powietrznej.

Każda świeca ma swoją tzw. wartość cieplną. Jest to zdolność świecy zapłonowej do odprowadzania nadmiaru ciepła i utrzymania jej elementów w optymalnym zakresie temperatur. Rozróżniamy tu:

świece zimne - mające duże zdolności do odprowadzenia ciepła - są one stosowane częściej w silnikach chłodzonych powietrzem, oraz w silnikach o dużym wysileniu (wysokie obroty pracy, duża moc jednostkowa silnika - cześciej w silnikach dwusuwowych z uwagi na zwiększoną emisję ciepła)
świece gorące - mają ograniczone zdolności do odprowadzenia ciepła - są stosowane w silnikach wolnoobrotowych, zwłaszcza o małym wysileniu, najczęściej czterosuwowych, chłodzonych cieczą.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awieca_zap%C5%82onowa